เกิดใหม่ในโลกมาร์เวลพร้อมระบบกาชา

หลังจากได้อ่านเรื่องราวของวีรบุรุษสงคราม กัปตันอเมริกา เห็นข่าวเพลย์บอย โทนี่ สตาร์ค เดวิด มั่นใจว่านี่มันคือจักรวาลมาร์เวลแน่ ๆ เพื่อจะหนีไปจากนรกที่เรียกว่านิวยอร์ค ไม่สิ อเมริกา เขาต้องเก็บเงิน เดวิด จึงทำธุรกิจอินเตอร์เนตตั้งแต่อายุสิบห้า ขายกิจการตอนอายุสิบแปด และกำลังจะย้ายไปไอซ์แลนด์ เกาะห่างไกลที่น่าจะไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง หากโชคดีคงรอดจากธานอสดีดนิ้ว

แต่ว่า…. เงินจากการขายกิจการกลับหายวับไป ที่มาแทนคือระบบ เกลือ เอ้ย กาชาหมื่นโลก ด้วยระบบนี้ เขาสามารถได้รับสิ่งต่าง ๆ จากโลกนับไม่ถ้วน

กางเกงในประทานจากเทพมังกร

นิยายอะจึ๊ยสวรรค์รำไร

ตดซองเกะ

นี่มันนรกอะไรว่ะเนี่ย ถ้าไม่มี การันตีรางวัลใหญ่เมื่อสุ่มกาชาสิบครั้งรวด เดวิด คงร้องไห้เป็นสายเลือด

เดี๋ยวก่อน เชี้ยไรเนี่ย การแลกแต้มกาชามันแพงขึ้นอีกแล้วเหรอว่ะ ต้องขยันหาเงินอีกแล้วสิเนี่ย

---

คุยกันสักนิด

คาแรกเตอร์ของพระเอกที่วางไว้คือคนธรรมดาที่อยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่ได้แสวงหาอำนาจหรือความร่ำรวยจนเกินไป เพียงแต่โลกมันอันตรายพระเอกเลยสร้างบริษัทขึ้นมาเพื่อหาเงินมากพอจะหนีไปยังเกาะห่างไกลหวังว่าจะไม่มีเรื่องร้าย ๆ แต่ระบบมันดันโพล่มา

ทีนี้พอระบบโพล่มา พระเอกก็คิดแต่จะหาเงินมาเติมระบบเพื่อให้ตัวเองมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องราวมากขึ้นเมื่อระบบมันกึ่งบังคับให้มีส่วนร่วมกับเรื่องราวด้วยการสุ่มที่แพงขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างต่อเนื่อง แถมส่วนใหญ่สุ่มเกลือออกมาทั้งนั้น จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในพล็อตเรื่องแล้วช่วยเหลือผู้คนไว้ได้จำนวนมากเพื่อให้ได้แต้มมาสุ่มกาชา 

ปัญหาคือ พระเอกไม่ค่อยจะรู้อะไร รู้จักข้อมูลพื้น ๆ รู้จักเนื้อเรื่องคร่าว ๆ แบบในเนต หรือเพื่อนฝูงคุยกันก็ได้ยินมาบ้าง ส่วนตัวดูแค่ไอออนแมน สไปเดอร์แมนตอนเด็ก ๆ ไม่กี่ภาค พอทำงานแล้วก็ไม่ได้ดูอีก จึงไม่อาจวางแผนที่รัดกุมกำกับฉากแต่ละฉากได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนใหญ่จะรอตั้งรับเหตุการณ์หรืออาจทำอะไรบางอย่างล่วงหน้าบ้างหากพอจำได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ทีนี้ พระเอกพยายามเป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาที่ปกป้องตัวเองกับหาแต้มได้ ไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ ดังนั้น หากไม่จำเป็นพระเอกจะไปออกไปบู๊ล้างผลาญกับใครด้วยตัวเองเท่าไหร่ แน่นอนในฐานะคนที่มีจิตใจไม่เลวร้ายไปนัก หากเจอเรื่องไม่ดีตรงหน้าก็จะเข้าไปช่วยในระดับที่เหมาะสม ไม่ทำอะไรเกินพอดีมากนัก เช่นถ้าเจอผัวเมียตีกันก็เข้าไปห้ามแล้วแจ้งตำรวจ ไม่มีว่าเจอเจอโจรปล้นร้านสะดวกซื้อแล้วตรงไปฆ่าโจรเลยอะไรแบบนั้น

กระนั้น พระเอกก็ไม่ใช่คนดี หรือพ่อพระนักบุญอะไรขนาดนั้น หากใครมาหาเรื่อง ก็พร้อมมีเรื่อง ขันตงขันติอะไรนั่นเรื่องของนักบวช แต่ยังควบคุมขอบเขตการกระทำ เช่นถ้าอันธพาลไม่รู้ความมาปล้น ก็อาจอัดให้หมอบแล้วส่งตำรวจ ถ้าอีกฝ่ายหมายเอาชีวิต อย่างนั้นฆ่ากลับไม่โกง แต่จะไม่มีพระเอกโกรธเลือดขึ้นหน้าไปทำลายล้างทั้งแก๊ง โกรธคนเดียวถอนรากถอนโคนทั้งตระกูลมันก็ไม่ใช่

ส่วนลักษณะการดำเนินธุรกิจหรือกิจการต่าง ๆ พระเอกมักทำตัวเป็นเจ้าของ ไม่ใช่ผู้บริหาร เพียงวางแผนหลักและแนวทางที่ต้องการเอาไว้ แล้วให้พวกผู้บริหารหรือผู้เชี่ยวชาญจัดการรายละเอียดและทำงานกันไป อาจไปตรวจสอบผลเป็นระยะว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไม่เข้าบริษัทด้วยซ้ำ กระทั่งทีมฮีโร่ที่สร้างขึ้นก็อาจมีส่วนร่วมตอนก่อตั้งเท่าที่จำเป็น แทรกแซงให้ข้อมูลบางอย่างบ้าง แต่ไม่ไปควบคุมการดำเนินงาน ตำแหน่งประธานยังให้คนอื่นทำแต่พระเอกมีอำนาจควบคุมประธานอีกที แต่ส่วนใหญ่จะไม่ทำอะไร ถือว่าให้คนที่รู้และเข้าใจงานจัดการไปดีที่สุด อย่าลืมว่าพระเอกเป็นคนธรรมดาในชาติก่อน รวมถึงชาตินี้ เคยใช้ไลน์ ใช้ติ๊กต๊อก ขับรถยนต์ไฟฟ้า ใช้แว่นวีอาร์ แต่ถ้าถามทางเทคนิคลึก ๆ ก็ไม่รู้หรอก ส่วนชาตินี้ก็นับเป็นคนที่มีพลังพิเศษกับข้อมูลมากกว่าชาวบ้านบ้างเท่านั้น ไม่ใช่อัจริยะไอคิว 888 ที่ทำทุกอย่างได้เอง

สำหรับสเกลพลัง พระเอกจะถูกคุมไว้ในระดับเก่งถึงเก่งมาก แต่ไม่ไร้เทียมทาน อย่างน้อยไม่มีทางทะลุไประดับพหุจักรวาลจนกระทั่งเรื่องจบ หวังให้พระเอกไปตบกับ One above All ล่ะไม่มีทางทำได้ รางวัลกาชาของพระเอกมันให้รางวัลส่วนแยก ไม่มีทางได้ความสามารถสมบูรณ์ของตัวละครใดตัวละครหนึ่งมาในทีเดียว จะมาสุ่มได้เทมเพลทซุปเปอร์แมนแล้วกลายเป็นซุปเปอร์แมนเลยนั้นไม่ได้ 

แล้วช่วงแรก ๆ พระเอกที่มีความสามารถดี ๆ มันจะดูกระจอกจนบางคนอาจรำคาญ อันนี้ผู้เขียนตั้งใจ ถ้าไม่จำภาพพระเอกโคตรอัจริยะที่ได้พลังมาก็ใช้ได้ชำนาญทันทีแล้วมองว่าพระเอกเป็นคนธรรมดา มันไม่มีทางอยู่ ๆ ก็เก่งเทพไปได้หรอก ถ้าผมเอาปืนให้กับผู้อ่านที่เป็นคนธรรมดา แล้วให้ไปสู้กับแรมโบ้ คุณจะชนะแรมโบ้ได้ไหม ถ้าคุณทำไม่ได้ พระเอกก็คล้าย ๆ กัน ความสามารถก็เหมือนกับปืน มันต้องใช้เวลาฝึกฝนและผ่านการต่อสู้จริง ๆ อย่างยาวนานถึงจะมีความชำนาญมากพอ

---

---